Leo Lake on Thu, 21 Jun 2001 22:38:23 +0200 (CEST) |
[Date Prev] [Date Next] [Thread Prev] [Thread Next] [Date Index] [Thread Index]
[Nettime-nl] LL 12 : Hinder en vrijheid |
LL 12 : Hinder en vrijheid Het aantal mensen dat door ieder ons kan worden voorzien van informatie is explosief is toegenomen. Of een ander dat nu wil of niet, ik kan met mijn stemgeluid zijn oren binnendringen of ik kan met mijn teksten zijn harde schijf ietsje voller maken, zijn effectieve bandbreedte verkleinen met mijn e-mails en hem met valse verlokkingen verleiden zijn beperkte aandacht van Chomsky te verleggen naar Sonja B.. En iedereen kan dat doen. Iedereen kan een bron van informatie zijn, en de praktijk is dat zeer velen ad libidum 'informatiepulsen' de wijde wereld in stuurt. Radio, tv, kranten en het Internet mengen signaal met ruis op een manier die een toehoorder maar amper vermag te 'tunen'. Het chaotische ritme van al die pulsen tezamen, verstoren het natuurlijke, langzame, ritme van mijn en uw brein. Onze interne klok doet niet meer ter zake. Onze natuurlijke aandachtspanne is niet meer relevant, want veel te groot. Ons brein kan haast niet anders meer dan als een kameleon van kleur verschieten bij elke nieuwe aanstormende golf van informatie. En dat geldt niet alleen voor mij, dat geldt voor iedereen. Iedereen is dader en slachtoffer tegelijk. We dobberen op de informatiezee zonder zeil of anker. Er is maar een manier om hier wat aan te doen. De vrijheid van meningsuiting moet ingeperkt worden. De hinder die elke informatiepuls onvermijdelijk oproept, moet doorwerken als een kostenpost op het uiten en plaatsen van die mening. Hinder moet betaald worden. Een grondwet die de vrijheid van meningsuiting absoluut garandeert is dan ook een anachronisme, stammend uit een tijd dat elke mening toch niet ver reikte, dat geen mening een belemmering vormde voor het opnemen van andere meningen. De vrijheid voor de een, was nauwelijks hinder voor de ander. Het is oude idee, reeds als grondwet opgeschreven ten tijde van de Franse Revolutie, dat de vrijheid van ieder van ons daarin bestaat, dat alles mag wat niet een ander schade berokkent. Dat is leuk, echt, maar dat werkt niet meer. Zo'n grondwet stamt uit een tijd van verwaarloosbare hinder. Het is in feit de grondwet van alle westerse landen. Achter deze grondwet zat nog een ander idee, dat helaas niet helder in de formulering is terug te vinden; het idee dat beperkingen op het uiten van een mening niet gebaseerd mogen zijn op de inhoud ervan. Dat is de ware inhoud, maar die moeten we, helaas, tussen de regels doorlezen. Door alle uitingen toe te laten, hoefde men ook niet te verwoorden dat de inhoud van een mening geen reden voor straf mocht zijn. Toch was dat waar het allemaal om ging. Dat is dan ook de inhoud die we juist in deze tijd naar voren moeten brengen. De enige hinder die mag gelden als beperking op de meningsuiting, is de hinder van de informatie-overlast. Niet alles hoeft te worden geregeld in de grondwet. Er zullen nog veel regels, impliciet of expliciet, moeten komen die het informatieverkeer moeten ordenen, zoals ook de verkeersstromen geordend moeten worden. Maar een grondwet moet er wel komen en deze moet stellen dat 1) er betaald moet worden voor hinder, b) dat de rechter alleen hinder erkent die niet is gebaseerd op de inhoud van de mening. De grondwet moet de verhouding tussen hinder en vrijheid vastleggen en daarbij koste wat koste voorkomen dat de inhoud van de informatie zelf een reden wordt het tot hinder te verheffen. Dit alles moge banaal klinken, maar werp een blik op de armzalige pogingen van onze mensen in Brussel om te komen tot een grondwet voor Europa en u zult niets meer banaal vinden. Lege abstracties bevat het en niets meer. Onbeduidend gewauwel over vrijheid, waardigheid en 'rechten', maar geen woord over hoe zulke rechten ook daadwerkelijk verkregen kunnen worden, geen woord over wat waardigheid is en geen enkel analyse van wat vrijheid in het informatietijdperk is. Sommigen denken dat het wellicht nog te vroeg is om te komen met een grondweg voor Europa, maar in werkelijkheid zijn ze al veel te laat. We worden dag in dag uit gehinderd door renegaten die ons overgieten met reclame voor tampons, met het gewauwel van types als Oprah W., lieden die films maken over WO II zonder enige fatsoenlijke inhoud. Eerlijkheid over de inhoud is misschien iets wat ook in een grondwet geregeld moet worden . Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat de instrumenten om informatie te verspreiden meer en meer in handen komen van mensen voor informatie slechts een middel tot manipulatie is en nog meer en meer wordt uitgereikt aan nessen die gewend zijn geraakt aan hinder. En zij wensen natuurlijk absolute vrijheid. Maar moet reclame wel vallen onder vrijheid van meningsuiting? Moet er niet veeleer een speciale 'vergunning tot hinder' voor aangevraagd worden? Het werkelijke slachtoffer van dit alles is de autonome mens die ook zijn eigen informatieomgeving schoon wil houden. De autonome mens timed zijn informatiebehoefte en wil voor de rest gewoon rust. L. E. lake@lake.nl W. http://www.lake.nl ______________________________________________________ * Verspreid via nettime-nl. Commercieel gebruik niet * toegestaan zonder toestemming. <nettime-nl> is een * open en ongemodereerde mailinglist over net-kritiek. * Meer info, archief & anderstalige edities: * http://www.nettime.org/. * Contact: Menno Grootveld (rabotnik@xs4all.nl).